Ο νόμος που βλέπουμε είναι ο 3847/2010 ο οποίος δημοσιεύτηκε στις 11 Μαΐου 2010, δηλαδή μόλις 5 ημέρες μετά την δημοσίευση (6 Μαΐου 2010) του λεγόμενου μνημονίου 1. Ο τίτλος του νόμου είναι «Επανακαθορισμός των επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας για τους συνταξιούχους και βοηθηματούχους του Δημοσίου» και όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό δεν έχει καμία σχέση με ζητήματα που αφορούν μνημόνια ή δανειακές συμβάσεις του Κράτους (Για το κορυφαίας σημασία ζήτημα των άσχετων διατάξεων στους νόμους θα αναφερθούμε προσεχώς με ανάρτηση μας).

Με το νόμο αυτό (3847/2010) και ειδικότερα στο άρθρο 1 παράγραφος 9 προβλέπεται η αντικατάσταση της διάταξης που υπήρχε στο πρώτο μνημόνιο (άρθρο πρώτο  παράγραφος 4) που ανέφερε ρητά ότι για «κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή δανειακή σύμβαση (διμερή ή πολυμερή) με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ, με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ» απαιτούνταν κατόπιν, να εισάγεται στη Βουλή για κύρωση. Επομένως να επικυρώνονται με νόμο.

Με την τροποποίηση η πρόβλεψη αυτή αντικαταστάθηκε και αντί για «κύρωση» από τη Βουλή, αρκεί πλέον «η συζήτηση και ενημέρωση». Επιπλέον έγινε η προσθήκη ότι ισχύουν και εκτελούνται από της υπογραφής τους. Ο νόμος αυτός εξακολουθεί να ισχύει , αφού δεν έχει ούτε τροποποιηθεί ούτε καταργηθεί έως σήμερα. Σύμφωνα και με σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας οι τα παραπάνω αφορούν μνημόνια, συμφωνίες και συμβάσεις δανεισμού, που θα καταρτιστούν ή θα συναφθούν στο μέλλον, δηλαδή μετά τη δημοσίευση του νεότερου ν. 3847/11-5-2010.

Στο σημείο αυτό αξίζει να κάνουμε και μία μικρή αναφορά στην Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος (Ε.Αλ.Χ.) που συστάθηκε στις 4 Απριλίου 2015. Στο προκαταρκτικό πόρισμα της που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2015, ξεκινά την ανάλυση του δημοσίου χρέους από τη δεκαετία του 1980 και φτάνει και εστιάζει στην περίοδο 2010-2015, καταγράφοντας τόσο νομικές όσο και οικονομικές πτυχές του ζητήματος του δημοσίου χρέους και της βιωσιμότητας του. Παράλληλα υπάρχει ειδική αναφορά στην έκθεση των επιπτώσεων των «προγραμμάτων διάσωσης» και τις παραβιάσεις κατοχυρωμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα νομικά ζητήματα σε σχέση με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις αναλύονται στα κεφάλαια 6 έως 9 της έκθεσης (της Ε.Αλ.Χ.)

Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση αυτή που θα παρουσιάσουμε αναλυτικά στο μέλλον, «η Δανειακή Σύμβαση της 8^ης Μαΐου 2010 ούτε καν διανεμήθηκε στη Βουλή, ούτε ποτέ συζητήθηκε Δημόσια» […] οι όροι του δανείου είχαν ήδη συμφωνηθεί» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται. Ενώ λοιπόν το πρώτο μνημόνιο προέβλεπε κύρωση των μνημονίων, των συμφωνιών και των δανείων με τη λεγόμενη Τρόικα, με την τροποποίηση αυτή πέντε (5) μέρες μετά «τα άρθρα 28 και 36 του Συντάγματος καταργήθηκαν στην πράξη με μία απλή νομοθετική μεταβολή».

Τέλος επισημαίνουμε ότι θα έπρεπε για μία τόσο σημαντική απόφαση, δηλαδή να μην χρειάζονται να ψηφίζονται από τη Βουλή τα κείμενα που προαναφέρθηκαν και να αρκεί πλέον η «ενημέρωση και η συζήτηση», να υπήρχε μία επαρκής αιτιολόγηση. Σας αφήνουμε να κρίνετε μόνοι σας αν υπάρχει και αν είναι επαρκής (βλέπε σχετικά 7 έως 9).

Σχετικά (ενδεικτικά) :

• Νόμος 3845 / 6 Μάιου 2010 (μνημόνιο 1). Μπορείτε να κατεβάσετε το νόμο πατώντας εδώ Νόμος 3845/2010
• Νόμος 3847 / 11 Μάιου 2010. Μπορείτε να κατεβάσετε το νόμο πατώντας εδώ Νόμος 3847/2010. Αιτιολογική Έκθεση & Λοιπές Συνοδευτικές Εκθέσεις του νόμου 3847/2010. Πρακτικό Έκθεση της Επιτροπής του νόμου 3847/2010.
• Ελληνικό Σύνταγμα, άρθρο 74 παράγραφος 5 (άσχετες διατάξεις)
• Προκαταρκτικό πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το Χρέος, Ιούνιος 2015, σελ. 60-61 και 75
• Ιστοσελίδα της Επιτροπής Αλήθειας για το Χρέος
• Έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής του νόμου 3847/2010
• Ελληνικό Σύνταγμα, άρθρα 28 παράγραφος 2, 36 παράγραφος 2 και 43 παράγραφος 4 (βλ. σελ. 61 του προκαταρκτικού πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το Χρέος)
• Μνημόνια και κύρωση από τη Βουλή (Α’ μέρος)

Έρευνα : Σταύρος Β. Τσίπρας – Δικηγόρος