Γκέρνσεϊ (1817-Σήμερα)

Ενώ το νησί του Γκέρνσεϊ καλύπτει μια γεωγραφική έκταση 30 τετραγωνικών μιλίων (77 τετραγωνικών χιλιομέτρων) και  έχει πληθυσμό 65 χιλιάδων κατοίκων, έχει κάνει από το 1817 χρήση της κρατικής δυνατότητας δημιουργίας χρήματος, για την χρηματοδότηση δημόσιων έργων. Οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι είχαν καταστρέψει τις υποδομές και την οικονομία του μικρού νησιού. Τα θαλάσσια τείχη είχαν καταστραφεί και οι δρόμοι του είχαν εξαφανιστεί. Πρακτικά δεν υπήρχε εμπόριο ή ευκαιρίες απασχόλησης. Επιπροσθέτως το κρατικό χρέος ανερχόταν στις 19,137£, με ένα ετήσιο επιτόκιο ποσού 2,390 £ . Ωστόσο το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα για ολόκληρο το νησί δεν ήταν παρά 3,000 £, πράγμα που σημαίνει ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των κρατικών εσόδων χρησιμοποιούνταν στην πληρωμή των τόκων και έμενε ένα μικρό ποσό για να διοικηθεί το νησί.

Το 1815 μια επιτροπή διορίστηκε για να μελετήσει την τρέχουσα κατάσταση της αγοράς και πως θα μπορούσε αυτή να αναζωογονηθεί. Με την περαιτέρω φορολόγηση και το δανεισμό να μην είναι υπό συζήτηση, η επιτροπή πρότεινε το κράτος να πληρώσει με την έκδοση των δικών του χρεωγράφων άτοκα. Η αρχική πρόταση απορρίφθηκε αλλά αργότερα το ίδιο έτος η πρώτη έκδοση κρατικών χρεωγράφων εγκρίθηκε για τη χρηματοδότηση: μιας νέας εκκλησίας, για νέους δρόμους και άλλες κρατικές δαπάνες.

Για να αποφύγει το πληθωρισμό, το νεοεκδοθέν χρήμα είχε ημερομηνία λήξεως και αποσύρθηκε αποτελεσματικά μέσω της φορολογίας. Ωστόσο η αυξανόμενη οικονομική δραστηριότητα έκανε αναγκαία μια αντίστοιχη αύξηση στο απόθεμα χρημάτων, έτσι η κυβέρνηση προχώρησε στη δημιουργία περισσότερου χρήματος προκειμένου να δαπανηθεί στην οικονομία μέσω των δημόσιων έργων. Ως αποτέλεσμα το 1820 ακόμα 4,500 £ εκδόθηκαν, αυτή τη φορά προκειμένου να πληρωθεί η αγορά.

Το νομισματικό πείραμα του Γκέρνσεϊ ήταν τόσο επιτυχημένο που η κυβέρνηση εξέδωσε ακόμα 10,000  £ το 1821, 5,000  £ το 1824 και 20,000  £ το 1826. Σύμφωνα με τον καθηγητή Bob Blain του Πανεπιστημίου του Νότιου Ιλινόις:

Μέχρι το 1837, 50,000£ είχαν εκδοθεί άτοκα με πρωταρχική χρήση στα θαλάσσια τείχη, τους δρόμους, την αγορά, τις εκκλησίες και τα κολέγια. Αντιστοιχούσε το ποσό αυτό σε υπερδιπλασιασμό της προσφοράς χρήματος στο νησί μέσα σε περίοδο 13 ετών, αλλά δεν υπήρξε πληθωρισμός».

Πηγή:

Η δημοσίευση είναι μετάφραση από το άρθρο με τίτλο QE for People Where You Least Expected It! (A History of QE for People Part 4), από τον Frank Van Lerven και δημοσιεύτηκε στο positivemoney.org στις 8 Ιανουαρίου 2016.

Σχετικά (ενδεικτικά):

• Η δημιουργία χρήματος από το κράτος οδηγεί πάντα σε υπερπληθωρισμό; / Μέρος 1-α (δημοσίευση 25 Ιανουαρίου 2016) 
• Η περίπτωση της Βρετανίας : H Δημιουργία Χρήματος από το Κράτος / Μέρος 1-β (δημοσίευση 26 Ιανουαρίου 2016)
• Υπερπληθωρισμός: Τα λάθος διδάγματα από Βαϊμάρη και Ζιμπάμπουε / Μέρος 2-α (δημοσίευση 10 Φεβρουαρίου 2016) 
• Υπερπληθωρισμός: Η περίπτωση της Ζιμπάμπουε και οι λόγοι της οικονομικής κατάρρευσης / Μέρος 2-β (δημοσίευση 11 Φεβρουαρίου 2016) 
• Υπερπληθωρισμός: Η Ζιμπάμπουε, το ΔΝΤ και η εκτύπωση χρήματος / Μέρος 2-γ (δημοσίευση 12 Φεβρουαρίου 2016) 
• Υπερπληθωρισμός: Η περίπτωση της Βαϊμάρης και η έκδοση χρήματος από ιδιώτες / Μέρος 2-δ (δημοσίευση 15 Φεβρουαρίου 2016) 
• Κρατική Δημιουργία Χρήματος. Ακόμα και οι Αρχαίοι το Έκαναν / Μέρος 3-α (δημοσίευση 17 Φεβρουαρίου 2016) 
• Η Κρατική Δημιουργία Χρήματος στην Αρχαία Κίνα / Μέρος 3-β (δημοσίευση 19 Φεβρουαρίου 2016) 
• Χρήμα για τους Πολίτες από Εκεί που Δεν θα το Περιμέναμε / Μέρος 4-α (δημοσίευση 25 Φεβρουαρίου 2016) 
• Η Κρατική Δημιουργία Χρήματος στο Νησί του Γκέρνσεϊ / Μέρος 4-β (δημοσίευση 1 Μαρτίου 2016)
• Μια παλιά Ιαπωνική συνταγή για την αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης / Μέρος 5 (δημοσίευση 3 Μαρτίου 2016)
• Η δημιουργία χρήματος από το Γερμανικό κράτος μετά τη Βαϊμάρη / Μέρος 6 (δημοσίευση 11 Μαρτίου 2016)
• Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί: Η δημιουργία χρήματος ως οικονομικό εργαλείο στις ΗΠΑ / Μέρος 7 (δημοσίευση 18 Μαρτίου 2016)